Zwijmelen met een soldaat

Ooit werkte ik, als burger, op kantoor bij de Luchtmacht. Het wemelde van de dienstplichtige knapen, en als een van de weinige meisjes stond je volop in de belangstelling en was er geen gebrek aan uitnodigingen. Eén  van de  vriendjes die ik daar kreeg, was met grote tegenzin in dienst. Hij was eerder het type om zich bij de langharigen op de Dam in Amsterdam te voegen, dan om daar werkschuw tuig een kort kapsel aan te meten, zoals de mariniers in die tijd deden.
Ook ik was eerder van de wijde pijpen en hoge Puchstuurtjes, dus we klikten wel.  We zijn een paar maanden een stel geweest, maar toen hij uit dienst kwam en weer terug ging naar zijn thuisbasis,  in de Zaanstreek, was het met de verkering ook wel over.
We hadden wel een liedje, òns`liedje.  En ja, hij had hele grote voeten, maat 46.