Sinds mei 2008 hou ik een blog bij over mijn reis door het leven. Ik probeer licht te leven te midden van de zwaarheid die ruimschoots aanwezig is. Ik ben alleenstaand, geniet van natuur, mijn 2 katten , lezen en schrijven. Groen denken en daar naar leven is belangrijk voor me. OTT staat voor onvoltooid tegenwoordige tijd en waarom Vlasleeuwenbekje? Het is mijn lievelingsbloem en komt veel voor in mijn regio.
Wat een fijn dagje was dat! Een mooie grote rit over dijk, duinen en de Kanoroute. En nee, dat verveelt nooit. Ik ken deze route zo goed dat ik bijna elke plant en vogel als vrienden beschouw, die me altijd blij maken. Het is nu echt zomer, droger, geler, veel al uitgebloeid en elke keer zie je de tijd erin terug. Nu veel wikkes, klavers, gele composieten, kattenstaarten, zeepkruid, slangenkruid, toortsen reseda zo rijk zo geurig, zo mindblowing.
Genoten? Mwaaaah.....YES YES YES!
Ruim twee en een half uur jezelf volzuigen met schoonheid is voltanken.
Thuis kwam de Tour in beeld, en kwam broer G langs, ook altijd fijn.
Piepjonge tuinboontjes gegeten en heel voldaan.
Vandaag ligt nog open, ook goed. Zal vast ook een goede dag worden.
Er is zon en de temperatuur prettig, dus ga ik heerlijk een rit maken.
Verder wordt de Tour hervat en is het spannend bij de bouwburen, de achtergevel is eruit en aan de voorzijde is de herbouw tot bijna aan de eerste verdieping gevorderd. eind augustus komt er een dak op. Nu staan er grote steigers. Wat een onderneming!
De dagen gaan evengoed snel voor mij, al leef ik zo klokloos mogelijk. Er is veel relaxtime en ik probeer toch dagelijks mijn taakjes bij te houden. Ik voel me vrij zen en dat is fijn.
De renners in Frankrijk mogen even een dagje doen wat ze willen voordat ze de Pyreneeën mogen beklimmen, en volgende week gaan ze de Alpen in, arme knullen, dat wordt tandenbijten.
Ik krijg zo de hulp en kan wat achterstallige klusjes doen zoals gewoonlijk.
De kermis is weg, de buren hebben alweer een gevel met ramen en voordeur op de benedenetage.
Een gewone dinsdag dus. En dat is prima.
Dat was de les die ik gisteren leerde.
In mijn bijkeuken staat de koelkast, een rek met allerlei spullen en het katteneten. De bulk in een groot blik en de twee bakjes en het water op de vloer. Kat Teigetje, een heel goede muizenvangster, toonde overmatige interesse in het opbergrek. Dat duidt meestal op muizen. In de tuin weet ik dankzij haar ook waar een muizennest zit. Maar in de bijkeuken kon ik toch echt geen leven ontdekken.
Dacht ik....
Gistermorgen zat Teig weer muiswacht te spelen maar nu zag ik een zwart snoetje van onder het rek kijken of de kust veilig was...
Ze had dus toch groot gelijk, mijn kattenmeisje. Tja, dat rek leeghalen en verplekken om het muizenhuis te onthullen en ontruimen gaat me te ver en dus aanvaard ik maar dat er een stiekeme kraker woont. Er staan verder geen voedingsmiddelen waar hij van kan snaaien, alleen de brokjes in de etensbakjes. Die moeten de katten dan maar delen, het zal geen hongersnood veroorzaken.
De buitendeur laat ik bij geschikt weer open, zodat de muis kan emigreren als hij wil.
Vandaag wordt de kermis afgebroken en dat gaat meestal heel snel, weg vrij.
Hallo normaal postkermis leven.
Toen ik AH verliet, zag ik een jonge vrouw lopen die vlak bij mij woont. Ze loopt dagelijks langs, maar we hebben elkaar nooit gesproken. Dus nam ik een brutale stap en sprak haar aan. Ze was verbaasd, maar het viel in goede aarde. Het werd een geanimeerd gesprek met veel herkenning. Zij heeft een erfelijke ziekte, waardoor ze ook lichamelijk beperkt is, dan deel je al veel ervaringen.
Enfin, vanaf nu zwaaien we en zijn we bekenden geworden. Leuk.
Zo’n spontane aktie kan dus goed uitpakken, en ach, als zeventigjarige heb ik weinig te verliezen, toch?
Ik waste af, kookte, deed een was en keek de Tour.
Vandaag weer een paar toppen op her menu en ik doe wat administratie en zie het verder wel.
De laatste kermisdag, de buren hebben alweer een stuk gevel en ik bekijk het met interesse. Vakmanschap is altijd bewonderingswaardig.
Vanaf morgen kan ik mijn huis beter bereiken, hoef minder om te rijden en heb meer rust, ook heel fijn.
En het wordt warmer, maar niet heet, een fijn vooruitzicht om meer te rijden.
Vakantiegevoel!
Eerst maar even wat kleine boodschapjes halen en wat huishoudelijke klussen, voor het tv verslag van de bergetappe van vandaag weer toeslaat.
Intussen hebben de verbouwende buren geen voorgevel meer en hebben dus alleen een vloer en achtergevel. Vandaag komt er een metselaar, dus dan begint het opbouwen weer. Ze moesten gisteren wel hozen met de fikse onweersbui die overtrok. Ik gelukkig niet.
Het kermisvuurwerk van gisteravond hield me wel uit de slaap, maar ja, dat hebben we dan ook maar weer gehad.
Tja de schoolzomervakantie breekt hier nu ook los, een grote uittocht begint en de toeristenstromen breken ook los.
Soms hoor je in winkels of op de markt meer Duits dan Nederlands. Altijd vervreemdend.
Ich geh löss!
Wat was het een veldslag gisteren, met gravelweggetje, grote stijgingspercentages en geblesseerde renners. Spannend om te zien. En opeens drong tot me door waarom ik juist nu zo heftig mis.
Ten eerste zijn vele van mijn geliefdste doden in de zomer vertrokken, ten tweede, mijn pa was een groot wielerfan, ik toen nauwelijks. De zomer dat hij stierf heb ik in verdoofde staat de zomer doorgebracht en ter afleiding begon ik naar de Tour te kijken, ook als een soort tribuut. Snapte er aanvankelijk nog niet zoveel van met de diverse klassementen en tactieken, maar dat komt wel op een gegeven moment. Ook de zomer dat vriend D overleed kwam de Tour als een afleiding voor mij. Dus ergens lopen er lijntjes van de Tour naar diverse rouwperiodes. Kennelijk voel ik me in deze periode sterker verbonden met hen. Dat is eigenlijk wel logies. Niets om je over te schamen of gegeneerd te voelen. Het is een gevoel vol dankbaarheid naast de scherpte van het gemis.
Vandaag tel ik de kermisdagen af, nu nog drie etmalen. Dan is ook de bereikbaarheid van mijn huis weer normaal en keert de rust op de gracht weer terug. Dat is heel prettig. Ik hoorde dat na nogmaals volgend jaar hier, de kermis op een andere plek gesitueerd wordt, minder verkeershinder en geluidsoverlast daar. Goed idee!
Zomers zonder zorgen.
Het kan er opeens zijn: groot gemis. Dan zou ik zo graag nog eens met mijn ouders babbelen bij een lekker maaltje, of met Opa die zo echt blij was me te zien, of D, mijn vriend, waarmee ik vaak zo kon lachen. Het voelt als een hamerslag dat zoveel lieve mensen uit mijn leven er nooit meer zijn in t eggie, alleen in mijn koppie. Tja, realiteit en niets anders. Ben dankbaar voor de goede herinneringen, maar er zijn er wel veel die verdwenen uit dit leven. Lieve G en L, vriendinnen door dik en dun, C en G, fijne kerels, de lijst groeit nog steeds en ik kan er soms heel weemoedig van worden, even wegzinken naar tijden die voorgoed voorbij zijn. En dat mag, het is onderdeel van mijn leven, de stoet doden die achter de horizon met me meeloopt. Dag lieverds!
O nee, het is regen! Goed voor de natuur, minder leuk voor vakantiegangers. Voor mij maakt het niet zoveel uit. Ik ga toch wel leuke dagen maken, saai in de ogen van velen, maar perfect voor mij.
Gisteren bijvoorbeeld: de hulp was er en ik rommelde hier en daar ook wat mee. Het beeldbellen werkte weer, ook fijn. Even eindelijk de kermis over en een vluggertje Juttersmarkt en stukkie dijk. De Tour kijken, en ondertussen een lekkere maaltijdsalade in elkaar draaien en soldaat maken.
Eindelijk alle oudere krantenbijlages weggewerkt, katten geknuft en gekamd, en tevreden mijn bed ingedoken.
En vandaag? Heb niets bijzonders in de planning, dus mag de dag rollen en rocken zoals het uitkomt.
Ik word er heel blij van!
Het zijn smiling days!
Omdat het de betreffende zorginstantie geen contact via het beeldbellen met mijn iPad kon krijgen, maar wel via de telefoonlijn, werd ik gebeld door een mannelijk persoon die belet vroeg om naar de iPad te komen kijken.Tuurlijk, kom maar. Bleek het me toch een fraai exemplaar te zijn.... en nog aardig en heel bekwaam ook. Bofkont ben ik.
Hij heeft het contact hersteld en veel info gegeven over allerlei zaken. Was zinnig en leuk.
Verder de Tour bekeken, geel naar een andere renner. Maar we mogen nog een paar weken kijken en de klassementen zullen nog heel wat veranderingen ondergaan, zeker nu er al snel bergen beklommen gaan worden.
Verder weinig beleefd, behalve prettig een dag stukslaan.
De Tour geeft weer veel plezier en Mike T heeft nog steeds het yellow na een fameuze ploegentijdrit. Omdat ik het Oranje ook gunde, keek ik de finale van her WK voor Vrouwenvoetbal. Dat ze het niet makkelijk zouden krijgen tegen de VS was van tevoren al bekend en ondanks een dapper standhouden in de eerste helft was dat later heel duidelijk. De andere dames hadden zwaar overwicht en verdienden het goud, terwijl zilver voor Nederland echt niet slecht is, was er deceptie.
Ben ik ook weer hier vanaf want voetbal is gewoon niet mijn ding.
Het was fris buiten, net als vandaag, dus niet veel buitenavonturen voor mij, maar braaf lezen en een beetje huishoudelijk zijn.
Bijkomend voordeel:westenwind, dus kermis voor mij nauwelijks storend.
Vreugdevolle dagen, evengoed.
Helemaal fout deze titel, “We” is onzin, Mike Teunissen heeft de gele trui, “wij” hebben er geen poot voor uitgestoken. En “het geel hebben “ is een akelige vogelziekte. Maar goed, voor het eerst in dertig jaar is er een Nederlandse renner die deze trui om de schouders mag trekken. Dus redelijk uniek. Nog bijzonderder is het dat niet de beoogde kandidaat Dylan Groenenwege dit tot een feit maakte, nee die viel 2 km voor de streep, maar zijn ploeggenoot Mike deed het wel.Ook beoogde kanshebber voor de Toureindzege Fuglsang lag op het asfalt, hij lijkt ernstiger gewond dan de vooral geschaafde Dylan. Zo lijkt deze Tour een verrassingstocht te worden.
Ik heb er van genoten, en dat mag nog 3 weken!
Bij de buren ligt de hele eerste etage in de afvalcontainer! Dus bijna aan heropbouw toe.
De kermis heeft door de westenwind weinig invloed op nachtrust enzo.
Misschien vandaag even een kijkje nemen. En vandaag is de ontknoping voor de Leeuwinnen, ik wens ze alle goeds.
Mijn huis ligt aan een gracht, halverwege een plein en een zijstraat. De zomerkermis is op dat plein, dus redelijk dichtbij en de gracht wordt afgesloten voor doorgaand verkeer, net als meerdere straten in deze buurt. Lastig, want ik moet heel onlogisch omrijden om mijn huis te verlaten of thuis te komen. Maar voor tien dagen is het wel te doen en zolang de wind niet oostelijk is, is de herrie en geuroverlast ( patat en oliebollen door elkaar, brrr) wel te overzien. Maar elk jaar prijs ik de dag dat de kermis weer weg is. Ook al vanwege al het voetvolk dat langs mijn huis loopt en mijn privacy wat vermindert. Enfin ik gun iedereen het zijne, maar het blijft lastig zo’n evenement vlakbij.
Toch ga ik even boodschappen doen, via een omweg.
Dan komt vanmiddag de Tourstart en ik ben heel benieuwd naar deze editie!
De mensen die langs die route wonen hebben het maar eens per jaar en dan nog niet elk jaar. Kan me voorstellen dat het voor kleine plattelandsdorpjes een heel spektakel is, dat dan ook heel apart en leuk is. Enfin vanaf de bank mag ik comfi meegluren. Ook prima.
Even wat boodschapjes scoren en de weekendkrant tot me nemen voor dat de wielerkermis losbarst.
