Sinds mei 2008 hou ik een blog bij over mijn reis door het leven. Ik probeer licht te leven te midden van de zwaarheid die ruimschoots aanwezig is. Ik ben alleenstaand, geniet van natuur, mijn 2 katten , lezen en schrijven. Groen denken en daar naar leven is belangrijk voor me. OTT staat voor onvoltooid tegenwoordige tijd en waarom Vlasleeuwenbekje? Het is mijn lievelingsbloem en komt veel voor in mijn regio.
Weer een beetje rondgereden door de groene weelde.
Even langs een kofferbakmarkt, alleen kijken niet kopen, en zo door park en bos naar de duinen. Zeer frips hier, dit weekend, 12 tot 14 graden, weinig zon. De orchissen bloeien nog niet, dus de kanoroute wacht nog maar even.
De giro had slechter weer met plensregen en dat is niet fijn voor een tijdrit. Maar Mollema deed het zeer goed en eind van de week kunnen de echte bergen het klassement nog aardig omgooien.
Het ziet er niet naar uit dat op korte termijn de temperaturen veel zullen stijgen, korte mouwen en kortere dunne broeken nog niet van de plank. Maar de tuin kan nog wel een kapmes gebruiken en vervelen zit er niet in.
Voorwaarts.
zondag 19 mei 2019
Songfestival, de finale deels gekeken, maar wat een uitzinnige toestand is dat geworden. Zeer over de top, kwantiteit en gekkigheid ipv een verkiezing van het beste lied, wat ooit de opzet was. Door er een lhbt thema aan te geven werd het een freakshow. Wat natuurlijk ook precies de spijker op de kop is, maar niet erg oorsprongsgetrouw enfin, verloren avond, die ik niet geheel uitzat. Wie wint interesseert me ook niet.
Wat koud begon de zaterdag, maar er waren weer tuinboontjes op de markt en verse abrikozen.
Er was de allerlangste Giro etappe en zaterdagkrant enzovoort.
En de zondag zal ook vredig verlopen in huize Vlas. Niet bizar en bombastisch maar aards en gegrond. Heerlijk!
Als klein kind was ik al gefascineerd door vooral flora. Van elk plantje wilde ik alles weten.
Overerfd via mijn pa, want vele oudooms en achterneven hebben een beetje een plantjestik.
Toen ik net kon lezen heb ik van mijn zakcentjes een oude tweedehands flora gekocht en mijzelf geleerd te determineren. Ook toen speelde ik al dat ik een soort heks was en had hele verzamelingen van flesjes en potjes met op water gezette bloemetjes en blaadjes, die meestal gingen stinken en weggegooid werden door mijn moeder. Maar al doende leerde ik, uit oude
Verkade albums, van familie, van mensen die ook deze interesse deelden.
Dus al 65 jaar ben ik met flora bezig en weet redelijk wat. Later kwam, eerst via Mellie Uyldert, later via tientallen op de kop getikte vaak oudere kruidenboeken, de echte kennis over eetbaar en/of geneeskrachtig. En ik ontdekte dat veel echt werkt en geen oude bakerpraatjes waren. Veel uitgeprobeerd en heilig ontzag gekregen voor de krachten van de natuur. Natuurlijk ben ik voorzichtig, als ik niet zeker van een plant ben, laat ik die staan. Eerst goed determineren en kennis vergaren, dan pas gebruiken indien onschadelijk. Ook de plek waar ik pluk moet redelijk ongerept zijn, niet vlakbij wegen en geen hondenuitlaatplek. Die plekken ken ik volop.
Verse oogst wordt gewassen en gebruikt of gedroogd. Ik heb diverse potten met gedroogd kruid en mengsels voor de winter. Ook uit eigen tuin pluk ik veel. Lekker en gezond en goedkoop ook nog.
En een extra reden om er vaak op uit te gaan, wat me veel plezier geeft.
En ik ging los, eerst een paar dingen naar de kringloop en een paar mooie sjaals en kussenhoesjes gescored. Terug nam ik een zeer groene route door een park en fietspaden langs de linie. Lekkere theekruiden geoogst, meidoornbloesems, brandnetel, braamblad, rozenblaadjes, heermoes etc.zag bloeiende kastanjes en hoefde niet te niezen ( zouden de stuifmeelkorrels in mijn ontbijt de remedie zijn?), dat de vlieren alweer beginnen te bloeien hier en daar en de eerste klaprozen. Thuis dus heerlijke thee gebrouwd en naar de giro gekeken met een lentehoofd. Je hoeft geen Klazien te heten om wild te plukken en de apotheek van de natuur te gebruiken.
Lekker en heilzaam. En ik geniet er met volle teugen van.
Mei is voor mij de groenste maand. Alle bomen en struiken hebben vers nieuw blad in heldere tinten, wat nog echt fris oogt. Alles groeit, veel bloeit en het buiten zijn is echt feestelijk. De oneindig gele paardebloemen zijn vrijwel uitgebloeid, maar het heldere geel van boterbloemen gecombineerd met bloeiendzuringrood geeft de bermen een warme kleur. Er zijn pinksterbloemen, ereprijs, ooievaars- en reigersbekken en de meidoorns en het fluitenkruid schuimend wit. Mooi, bijna te mooi.
Ik reed langs de apotheek voor insuline, langs de Op=Op voor tandenspullen en daarna naar het tuincentrum voor salie, thijm, en nog zo wat. Elk jaar overleven enkele kruidenplanten de winter niet , en ik hou mijn verse kruiden graag op peil. Heerlijk buiten, hoewel de temperaturen nog steeds wat achter blijven, hier zeker. Ik plekte de kruiden en zette verse meidoornbloesemthee. O zaligheden.
De Giro trof het minder met plensregen en een afstappende Tom Dumoulin, maar dendert door.
Het leven was weer heel goed.
Vandaag meer bewolking en plannen om eens de kringloop te bezoeken, wat spullen dumpen en misschien wat leuks op de kop tikken.
Ook heel mooi.
Tja die kattenbeesten van mij......
Ze willen eigenlijk alle twee tegelijk heel veel aandacht, het liefst zonder de ander als stoorzender.
Teig die helder water begint te kwijlen en je handen of gezicht likt van puur genot, Koek als zware bontstola die alleen nog meer van eten houdt dan van mij.
Koek is überaanwezig, opdringerig en onverzadigbaar, maar zoooo lief. Teig is bescheiden, onafhankelijk en een vrijerikje.
Mijn huis is pas een huis met katten.
Nu de zon weer aanwezig is, zijn we ook vaak in de tuin, Teigetje op expeditie, muizeninspectie en heerlijk zonnend. Koekie is meer van de lui de zon liggerij dan aktief bezig te zijn. Ik wisselend aktief- paden terug vinden, berenklauwen minimaliseren- en ook lekker in een luie stoel.
Een blij mens, want pols is 95% belastbaar inmiddels en achterstanden in huis vrijwel weggewerkt en nu in de tuin proberen wat basic orde te herstellen.De tuin....vol ossentong, daslook, fluitenkruid, koekoeksbloemen, paarse dovenetels, berenklauwen, driekantig look, maagdenpalm, smeerwortel, spoorbloemen in drie kleuren, geraniumsoorten etc. Een geheime sprookjestuin, die met meer verwaarlozing steeds mooier en wilder wordt. Ik moet echt mijn best doen om nog loopruimte te handhaven. Misschien nog naar het tuincentrum om wat keukenkruiden aan te schaffen, en naar de rommelmarkt vrijdag voor wat tomatenplantjes.
Maar ook de kanoroute en de duinen roepen. En dan nog de Giro, waar Dumoulin akelig viel en misschien moet afhaken. Ze gaan daar bergen beklimmen, mooi.
En ook koken, sappen persen, smoothies mixen, wassen etcetera. En tussen de bedrijven door, katknuffelen, al vinden zijzelf dat een eerste prioriteit....
Heel bescheiden ben ik, vergeleken met die Grote Koek. Ik ben een derde van zijn formaat en ondanks dat we dezelfde soort zwart/witte koetekening in onze vacht hebben, zijn we geen familie, geen vrienden zelfs. Nee we verdragen elkaar maar die jaloerse kerel hoeft van mij niet.
Ook ik woonde als kitten ergens anders, drie deuren verder. Jonge mensen die door de week weinig thuis waren en in het weekend woeste feesten gaven. Niks voor mij, ik ben een stil rustig meisje.
Dus zocht ik een keuker thuis en vond dat bij die moeder die altijd aaitjes en knuffels gaf, me nooit opsloot en verder me lekker rust gaf. Ik ben ongeveer even oud als Koekie, maar zie er jonger uit.
Ik zeur nooit om eten, ben heel graag buiten en kan heel goed muizen vangen en vreemdelingen van het erf wegjagen. O ja ik heet Teigetje en ben een grote vrijkont en genieter. Ik vind dat ik een goed thuis en moeder heb gevonden. Ook ik zie bezoek graag komen, extra schootruimte!
Hoi, mijn moeder denkt dat ik veertien ben, zelf hou ik dat niet bij. Ik weet alleen dat ooit, in mijn jeugd, ik ergens anders was en toen opeens geen huis meer had. Dat was een nare tijd, honger, bang, weggejaagd, koud. En toen vond ik deze tuin en werd van eten en drinken voorzien. Ging af en toe door een luikje naar binnen en ook dat mocht kennelijk. Toen het weer koud werd ging ik stiekem binnen slapen en ook dat mocht. Uiteindelijk kwam er een dag dat er veel eng lawaai was buiten: ik was vreselijk bang en verschool me binnen in een inloopkast, samen met de katten die er woonden en die ook bang waren. Opeens kwam de vrouw van het huis, en zag me en streelde me.Ik had weer een moeder en een huis! O wat was ik blij.
Sindsdien woon ik hier en heb geleerd dat mensen niet eng zijn, tenminste hier in huis.
Ik heb elke dag eten en drinken en de liefste moeder van de wereld. Ik wil de hele dag bij haar zijn, op haar schouders of schoot en geaaid worden.
Als dat niet mag, zit ik stijf tegen haar aangedrukt en hoop op veel knuffels.
Verder lig ik graag in het zonnetje, maak eens een wandelingetje en check regelmatig de etensbak, want die hoort vol te zijn. Moeder lok ik naar de bakjes als ze niet knotsvol zitten, maar vaak zegt ze dat er echt geen hongersnood is, hmmmm.
Ook alles, nou ja bijna alles, wat zij eet heeft mijn belangstelling. In het begin liep ik wel eens een etensbord ondersteboven in mijn enthousiasme. Nu probeer ik duidelijk aanwezig te zijn en hoop op een hapje of likje van dat lekkers.
Drinken is ook goed geregeld. Roomservice. Er staat op tafel een glas waar ik uit drink en dat altijd wordt bijgevuld als ik daarom vraag. Dus het leven is goed. Dat ik erg groot en onhandig ben en geregeld iets omgooi, of hevig in de weg loop het maakt moeder niks uit, ze blijft lief tegen mij doen. O het leven is zo leuk nu. Kom je ook eens aaien?
Nu de Giro dagelijks te volgen is, zit ik veel voor de tv. Teveel naar mijn smaak. Ik ga pas na drieën kijken, want anders wordt het echt te bont.
‘s Avonds ben ik des te kritischer en kijk nog bewuster, echt goede docu’s bij voorkeur. Gisteren keek ik naar den Belg en zag een fijne docu over een Canadees/Thaise monnik die in grote eenzaamheid leeft. En toen over Egyptische kunst, ook iets wat me altijd al fascineert.
Verder was het een echte zondag, radio, administratie, rest weekendkrant en zeer heerlijk eten.
Mijn juice en smoothie kunsten geven me veel smakelijke ingevingen en de groentenla loopt zo nooit vol. Steeds voor twee dagen achtereen een groente en/of fruit injectie, goed voor t lijf en de geest. Als ik zo puur eet en drink, voel ik me ook zuiver en goed.
De rugoefeningen zorgen voor beter evenwichtsgevoel en sterkere rompspieren. Her wordt tijd om James Brown, David Bowie, Mick
Jagger weer als dansmaatjes uit te nodigen. Yes!
De wereld is weer meigroen. Bomen in jong blad en alles fris groen met kanten manchetten van fluitenkruid.
De tijd van de orchissen breekt eerdaags aan, dus de kanoroute lokt weer. Vandaag nog niet, maar zodra het hier boven de 15 graden komt zeker.
Ik geniet van de Giro en lekker lezen, af en toe even buiten en gisteren deed ik ook nog veel klusjes. Ik voel mijn energie weer stromen, voor mijn doen dan.
Zo ben ik heel tevreden.
De buren die verbouwen hebben afgelopen week alle puin geruimd en zijn begonnen met nieuwe vloeren op te bouwen. Ze gaan best stevig door. Elke dag zie je vorderingen.
De vaarburen waren een weekje thuis, ws verjaagd door de kou.
Kortom alles zijn prettige gangetje.
Vanmiddag even een ommetje rijden en na de lekkere tuinboontjes van gisteren, witte asperges op het menu. Verwennerij!
Hoera, ik funktioneer ook zonder brace goed. Eerder kon ik hem maar af en toe een kwartiertje afdoen, dan gaf pijn aan dat ie snel weer om moest. Nu trek ik hem alleen buitenshuis of bij wat heftiger klussen aan. Het gaat snel en ik denk dat ook hier goede voeding en verstandig oefenen een rol in spelen. Internet was een goede informant hierbij, want ik vond hier oefeningen en achtergrond info. Bovendien is mijn botdichtheid bovengemiddeld goed.
Straks even naar de markt, ik heb al veel in huis, maar tuinbonen en evt wat zomerfruit zouden mijn geluksgevoel optoppen.
Langzaam wordt het weer wat mei-achtiger, dus meer naar buiten zit in de planning.
Ik voel me een bofkont.
Op donderdag geniet ik de laatste weken van de programma’s op Nederland 3. Broodje gezond, gisteren over kefir bv, Outsiders over mensen die buiten de normale normen om leven, en Ersin in Wonderland, een buitenlandprogramma dat ook anders naar de wereld kijkt.
Realreality noem ik het. Gemaakt zonder mooimakerij, werkelijkheid onopgepoetst, niet gescript, maar rauw. En kijken naast de gebaande paden.
Ik denk dat het een weerspiegeling is van mijn eigen insteek in het leven.
Ik kijk en lees steeds minder fictie, maar meer over echte mensen met echte ervaringen en ideeën.
Al ben ik bejaard geworden, mijn nieuwsgierigheid is nog groot.
Vandaag is mijn real life badderen, bijkeukenkast wat opruimen, Jumbo boodschappen ontvangen en opruimen en misschien nog wat meer als de energie het toelaat.
Het is goed en genoeg en prima.
Schoon schip in Huize Vlas. Na weken van DigiD gedoe en een gebroken pols, eindelijk alles op de rit.
De belastingaangifte de deur uit, het huishouden inclusief koken weer in eigen hand. Fijn.
Gisteren zelfs zonder brace een afwasje gedaan en dat ging best goed. Ik kan de brace nu steeds wat langer afdoen en de oefeningen gaan eveneens steeds beter. Voorspoed treedt binnen.
Geen Ajax drama bekeken, maar Caveman, die herstelde na een terugval. Wat een goede wending. Juist deze misstap maakt hem realistischer en zijn aanstekelijke lach klinkt oprechter en het lijkt of hij zijn laatste masker heeft laten vallen. Boeiende tv.
Ik kijk veel documentaires en reallife op tv, omdat er inspirerende belevenissen voorbij komen, die mij bewuster maken van mijn eigen keuzes in het leven.
Ook de docu over de arts in Tuijtjenhoorn was onthullend en gaf een mooi voorbeeld van vechten voor gerechtigheid door de geteisterde weduwe. Petje af.
Het leven kan mooier zijn als je dicht bij jezelf komt en blijft en de narigheid recht in het gezicht durft te kijken. Er dwars doorheen geeft grote kracht.
Zo probeer ik ook te leven en het is bemoedigend te zien hoe ook andere mensen dit praktiseren en er beter door worden.
