Sinds mei 2008 hou ik een blog bij over mijn reis door het leven. Ik probeer licht te leven te midden van de zwaarheid die ruimschoots aanwezig is. Ik ben alleenstaand, geniet van natuur, mijn 2 katten , lezen en schrijven. Groen denken en daar naar leven is belangrijk voor me. OTT staat voor onvoltooid tegenwoordige tijd en waarom Vlasleeuwenbekje? Het is mijn lievelingsbloem en komt veel voor in mijn regio.
De hulp was er gelukkig weer, fijn dat dat gewoon doorgaat! Dus fris bed , een was wapperend, kattenvuil gestofzuigd en gedweild, afgewassen etcetera. Samen brengen wij aardig wat tot stand. Op het bed nu het zomerdekbed en dat is prima nu de temperaturen zo vriendelijk zijn. Voor een koude nacht kan er zo een extra dekentje op. En het was weer eens een mens in huis, een mens van buiten, waarmee je ook kunt praten!
Ook werkte ik weer wat in de tuin en zat er in de zon te lezen.
Vandaag kan ik weer de tuin in en verwacht ik, na een eerdere gesneuvelde levering, een pakket van Pit &Pit en vanavond de Jumbo bestelling. Dan ben ik paasklaar (er ligt een biokip in de vriezer, mmmmm) en heb ik mijn biodroogwaren ruim op de plank.
De eigen kefirproductie, met volle biomelk, loopt heerlijk en ik eet zalig.
Goed voor elkaar dus, voorlopig.
Het “gewone” leven is nog niet in zicht, nog lange niet. Hoe het in de toekomst gaat worden? Laten we het voorlopig maar per dag nemen. En aanvaarden wat is.
Het verveelt mij niet, mooi weer en tuin. Maar er valt niet heel erg veel te vertellen.
Ruim drie weken huis gebonden zijn, is niet erg avontuurlijk, alle zetten herhalen zich.
Met de scoot weg, zou kunnen, maar op smallere fietspaden rijd ik liever niet, dan is 1,5 snel niet haalbaar, naar winkels ga ik ook liever niet, dus is thuis blijven de beste optie nu.
En saai vind ik het niet, ben wel wat gewend als kluizenaarstype.
Mijn innerlijke ontdekkingstochten zijn avontuur genoeg.
Ik neig er steeds meer toe om dit virus toch als een venijnige en zeer besmettelijke griep te zien. Er sterven nog steeds meer mensen aan bv malaria, maar daar zijn wel preventies voor en medicijnen, toch accepteren we die doden, misschien omdat het verder van ons bed is?
De mensheid is vaker gekweld door besmettelijke ziekten, maar nu denken we dat we alles zelf in de hand moeten kunnen houden en als dat niet lukt, paniekeren we in ons schijnbaar maakbare wereld.
Het voelt eng omdat het eng gevonden wordt, terwijl het misschien wel een vrij normaal beeld is. Ebola is veel gevaarlijker en zo zijn er nog wel meer nare ziektes.
Enfin, omdat wij het ook niet precies weten, doen we braaf wat deskundigen ons opdragen, maar of dat uiteindelijk een echte oplossing biedt, is nog maar de vraag. Er kunnen nog naardere virussen komen in de toekomst, wat doen we dan?
Het was prachtig weer voor de tuin en daar was ik ook langdurig. Geen straf.
YouTube bracht een Tim Buckley docu en wat opgravingen en de Rolling Stones live toen ze nog wat fruitiger waren.
Bedriegelijk fijne dagen. Het lijkt paradijselijk, maar de stilte geeft al aan dat er iets aan de hand is in de wereld, al zou je dat bijna vergeten.
Maar voor mij is het toch genieten.
En dat doe ik ook.
Geen angst voor mijzelf en het nu, morgen is weer een nieuw hoofdstuk en het boek is nog niet uit.
Wel denk ik aan de vele geliefde mensen die Voor dit jaar overleden: dit hoeven jullie niet mee te maken, dit is jullie bespaard gebleven. Geen zorgen, eenzaamheid, angst, depressie voor jullie.
Niet iedereen had dit goed kunnen doorstaan. En vrees om mij of andere dierbaren hoeven verliezen of te zien lijden, ook niet.
Dat verzoent me met het gemis.
En ik? Ach gelouterd door het leven kan ik wel tegen een stootje, en angst voor de dood of ziekte, neuh......
Ik leef wat me gegeven wordt ten volle. Kracht genoeg.
.
Ja, ik tel ze!
Het was zalig buiten in de tuin. Twee roomwitte wolken, de krentenboompjes, veel wit van de woekeraar driekantig look, de eksters die heerlijk tetteren, merels, een roodborst en stilte!
Mazzel om een tuin te hebben, al is het een rimboe.
Bij de buren bloeien de perenbomen en het is weldadig rustig.
Elk vogeltje hoor je, en de hommelkoningin klinkt als een grote bromtol.
De wind was nog fris, dus in de tuin plezanter dan op de scoot, die ik lekker in de garage liet.
Op mijn tv kan ik via de tablet mooie documentaires van YouTube kijken. Gisteren was Frank Zappa aan de beurt. De tijd draait prima zo.
Aan de gracht zag ik diverse witte kwikstaarten, die dus terug in het land zijn. Door de rust zie je meer vogels en dat is leuk. In de klimopboom in de tuin zie ik net een houtduif die door de eksters wordt weggejaagd, als dIe even naar hun nest wil kijken. Mijn eigen natuurprogramma life vlak voor .mijn neus.
Dankzij de bioboer kan ik lekkere sapjes maken, luxe!
Nee, mijn leven is op het moment echt niet slecht. En ervan genieten is goede herinneringen maken, voor eventuele slechtere tijden. Zeer nuttig!
Gisteren ontving ik een pakketje met wat supplementen, vandaag komt de bioboer en een grote levering van Pit&Pit. Komende week brengt Jumbo ook van alles, dus de voorraden worden goed aangevuld.
Ook de zaterdagkrant en de post komen gewoon.
Via Internet verder nieuws , contactmogelijkheden, goede documentaires en de e-reader zit tjokvol goede boeken.
Mijn tuin en huis geven klussen zat, dagbesteding gegarandeerd.
Als ik wil kan ik even met de scoot weg en beseffen dat er meer is dan het huiselijke uitzicht.
Ik ben een rijk mens.
Het voelt een beetje als een onderduik, maar dan luxer.
Ik verwacht nog zo’n drie maanden minstens.
En met mij zijn er heel veel die hetzelfde meemaken, maar niet iedereen zit in een goedgevuld hobbithol met genoeg eigen ruimte.
En niet iedereen heeft de training in alleen zijn gehad en in de derde wereld is er snel gebrek aan alles en kan men dit niet veilig uitzitten.
Ook mensen die van anderen afhankelijk zijn, zitten al snel klem.
De toekomst uiterst onzeker, voor iedereen, alleen in het rijke westen kan men meer opvangen.
Voor nu is het gewoon proberen het beste ervan te maken en je veerkracht trainen.
We schrijven geschiedenis met zijn allen,
De kunst om dit te doorstaan is een oefening in menselijkheid en mentale kracht, voor velen grotendeels onbekend gebied, we waren van na de oorlog. Nu niet meer.
Op velerlei gebieden is de keuzestress weggevallen. Werken of niet, school of niet, funshoppen of alleen halen wat echt nodig is. Mode volgen of je gewoon aankleden. Naar de bios of uit eten?
We hoeven en mogen een aantal zaken niet meer te beslissen.
Naast veel ongemak en soms verdrietige zaken, levert het ook veel ruimte op.
We moeten niet zoveel meer, een aantal beslissingen zijn vóór ons gemaakt door de omstandigheden en de overheid.
Degenen die vanuit huis werken of scholing volgen kunnen daar zelf veel zelf bij invullen. Ja je mag die enorme konijnenpantoffels de hele dag aan, je maakt zelf uit wanneer je pauze neemt of wat drinkt of eet.
De mensen die niet werken of studeren, mogen zelf weten of ze in de tuin gaan werken, Netflixen of een hele dag lezen.
Behalve voor de mensen in vitale beroepen, is er veel om zelf te beslissen.
Het mag niet alleen, het is gewoon niet anders.
Veel mensen zijn dat niet gewend, of ze vullen dat soort momenten op met sociale aktiviteiten. Die mogelijkheid is er, behalve digitaal, nauwelijks.
Dat is een grote confrontatie met jezelf en met eventuele huisgenoten. Kan lastig zijn, maar ook tot nieuwe inzichten leiden.
Als dit inderdaad tot in de zomer zo blijft, zal er veel op zijn kop gezet worden. Het kan een revelatie worden, een omwenteling in je denken. Dat kan ook verrijking zijn.
Omdat ik al lang in zo’n situatie leef, nu alleen nog extremer, kan ik er goed tegen. Ik vind het geen benauwende leefwijze, en kan heel goed mezelf vermaken op de vierkante meter.
Laten we het als een leerzame situatie zien en proberen iets positiefs uit te slepen uit een op zich vrij dramatische ontwikkeling.Die keuze heb je.
Er zijn kraaien die in de buurt nestelen. Ze halen hun nestmateriaal onder andere uit de iep voor mijn deur. En nee, niet vinden, maar hardhandig slopend. Gewoon rukken en trekken tot je de tak losgewrikt hebt. Tja forse snavels hebben die beesten en ze weten hem te gebruiken.
Vanmorgen kwam de nieuwe doucheslang, en ik monteerde hem meteen, dus ik kan morgen lekker mijn haar wassen zonder waterverspilling,
Verder lukte het me eindelijk een bestelling te plaatsen bij deJumbo-shop, voor de 8ste. Dat bespaart me een winkeltrip, die toch risicovol aanvoelt.
Vandaag was het nog koud en veel bewolking, ik bleef lekker binnen. Er komt mooier weer aan zegt de Bilt en dat trekt me iets meer.
Ik zal me nog minstens twee maanden voornamelijk in en om huis moeten vermaken, dus tijd is geen issue.
Voor mijzelf ben ik niet bezorgd, maar de wereld is wel in een dystopische periode gekomen. We kunnen alleen maar afwachten en alvast wennen aan minder en meer basic.
Dat zal velen hard tegenvallen, gewend aan luxe en overdaad.
Mijn toekomstbeeld in het begin van deze crisis was nogal zwart maar niet onrealistisch , zoals het er nu inmiddels voorstaat. Nog drie weken ophokken, het zal eerder zes tot tien weken worden, voorspel ik nu. Denk dat het slechte nieuws ons in wat behapbare stukjes wordt toegediend, want anders zou het misschien tot uitzichtloosheid en ontduikingen gaat leiden. Dan is het te veel.
Ook de andere gevolgen zullen niet mis zijn. Ik was niet pessimistisch, maar had het goed in de smiezen. Helaas.
Maar juist daardoor, ben ik nu meer in staat om te berusten en blijmoedig van dag tot dag te leven.
Gisteren kwam de hulp en nu is het huis weer fris en fruitig.
En weer ligt er een week met onder andere veel tuin voor me. Vermaken is geen punt, het tempo en de rust en stilte zijn me vertrouwd en lief. De komende tijd, hoe ongewis ook, kan toch een heel waardevolle worden. Voor mij een goede uitdaging.
Voor iedereen waarschijnlijk ingrijpend, maar er kan altijd iets goeds uit voort komen.
Met half C&A aan mijn bast ( zoals vaders nicht Aad, placht te zeggen) vertrok ik, in ruim twee weken voor het eerst weer , met de scoot. Even weg van huis, de stad door, waar het berestil was en even op dijk kijken naar de zee die nog net geen ijsschotsen toonde. Ijskoud, maar o zo fijn om even eruit te zijn.
Iedereen hield braaf afstand en was uiterst beleefd en voorkomend. Bij de supers was het niet overmatig druk, zo te zien, dus verderop in de week waag ik het er vast wel eens op.
Thuis meteen een heet bad genomen, heerlijk! Alleen begaf de slang van de douchekop het en spoot het water alle kanten op. Maar heb al een nieuwe besteld. Verder was ik lui, want geen zin in nogmaals te vernikkelen in de tuin.
Ach alle tijd, deze rare periode zal nog wel even aanhouden.
Morgen de hulp en dan gaat eind van de week de temperatuur weer wat normaliseren.
En ik hoop dat de zieken herstellen, de doden fatsoenlijk kunnen worden uitgezwaaid, de wachtenden die uitstel kregen van behandelingen , dat goed doorstaan en de behoeftigen gesteund worden.
De wereld is een onveilig huis geworden en de menselijke maat is geen maat meer. Dat moeten we zelf oppakken.
De wind was zo koud en heftig dat het wel winter leek, maar in de tuin groeit en bloeit het door, dus toch wat gedaan. De haren woeien bijna van mijn kop, maar weer een metertje pad terug.
In huis vermaak ik me ook goed. En bij met de was, met de afwas en de lektuur. Wel kost het me lang om de anders zo welkome weekendkrant te lezen, omdat het nieuws zo zwaar is. Ik kan maar zo veel C per keer aan om te kunnen blijven relativeren.
Zie nog steeds jongeren in groepjes lopen, stoer toch? Lekker dwars zijn, is nu samen oerdom zijn.
Vandaag opnieuw wat in de tuin bezig zijn, ik voel mijn spieren weer funktioneren.
Wederom een dag om te genieten van wat kan en is. En een ritje proberen.
De wereld en ik beginnen minder ver van elkaar af te staan. Alom wordt er verplicht slow geleefd, en ik versnel juist. Misschien ontmoeten we elkaar halverwege.....
Eén van de vier directe buren, kwam eens informeren.... en bracht ook al tulpen. Omdat ik de andere ook heb staan, die zich langzaam rood tonen, is het een feestelijk gezicht in huis.
Ik knipte in de tuin een bloeiende tak van het krentenboompje af en dat staat te geuren in een flesje. Weelde, zoveel gebloei.
De bioboer kwam, dus mijn zuivel, groenten en fruit zijn prima aangevuld.
Ik werkte twee maal een kwartier in de tuin en was er pittig in de weer, vrij moeiteloos(!) tot mijn verbazing.
Het was te koud, winderig en er waren ook wolkenvelden, om buiten te zitten, maar niet om werken.
De wereld onder C is nog een moeilijk verhaal, de scenario’s lijken niet rooskleurig. Ik ben bang dat het veel langer gaat duren dan men eerst aannam. 6 april kan zomaar 6 juni worden.
We zullen het zien wat er komt, maar ik had weer een prima dagje.
Tjonge. Ik snap er soms geen hout van, van dat rare lijf van mij. Dacht ik de gebruiksaanwijzing( dik als het telefoonboek van New York) van voor tot achter te kennen, zit ik me opeens in een soort turbo werveling omhoog, opwaarts. Ik voel me weer prima de luxe, en heb voor mijn doen heel wat energie opeens. Ik ben nog voorzichtig met eten en rust vaak, maar gistermorgen liep ik serieus te sjouwen in de tuin, terwijl ik de huisklussen al ruimschoots klaar had. Moest mezelf echt tot de orde roepen , lekker lezen in de zon is ook niet verkeerd, en opbouwen is niet hetzelfde als doordouwen.
as zalig. Merels, die in de beklimopde boom broeden, kwamen heel dichtbij en de nest bouwende eksters waren enorm aan het takken slepen. Mooi om te zien. Die klimop die over weelderig mijn tuin dreigt over te nemen, is wel heel fijn voor de vogels.
Ik zag de bloesems van de krentenboompje zo ongeveer open klappen. Het was stil, en vredig en fijn.
Ik heb geen moeite met deze ontwikkeling wat dat betreft. Omdat de agenda, op bioboer en hulp na, volkomen blanco is, voel ik me thuis in de wereld van nu. Geen haast, geen verplichtingen, Ik loop niet meer in mijn uppie geïsoleerd te zijn, nee het is het nieuwe normaal en die rare manier van rust en vrede bevalt me prima.
Ik kijk beperkt tv, op mijn eigen tijd. Lees veel, stapel lektuur slinkt.
Ga vroeg naar bed, er ben bijtijds uitgerust wakker. Kook en eet supergezond, vooral echt basisvoer en dat is al lekkerder dan ooit, na 14 dagen babyvoer.
Eigenlijk, als ik alleen naar mijzelf kijk en het dag tot dag leven, ga ik heel lekker!
Natuurlijk weet ik van alle narigheid wereldwijd, maar daar heb ik weinig tot geen invloed op. En dat aanvaard ik. Ik neem het nieuws selectief tot me en leef in het nu, dat een fijne dag in petto had en een wonderbaarlijke herrijzing. Count the blessings!
Bij redelijk weer wil ik steeds meer in de tuin doen. Stap voor stap.
Paden terugveroveren en berenklauwen indammen eerst. En zo elke dag een stap. Voorgaande lentes kwam vaak door misere ( vorig jaar gebroken pols...) weinig van tuinwerk waardoor de boel onontkoombaar te zeer verwilderde. Een Monty Don tuin zal het nooit worden, maar alle stappen zijn welkom.
Het kan weer: onbekommerd windjes laten! Het gaat dus heel goed met de buik en ik bouw voorzichtig weer een werkende darmflora op! Hoera! Ook de bloedsuikers doen het rustiger aan.
Het was weer prachtig op mijn plaatsje, dus heerlijk buiten gezeten en meerdere kleine tuinklusjes gedaan! En ook dat voelt heel goed.
Er zit weer een beetje fut in het lijf en de rug doet weer redelijk wat ie hoort te doen.
Er kwam een chatbericht van een kennis, aardig mens al is hij psychisch een zorgenkind. Bood aan om te klussen of boodschappen te doen, hij verveelt zich kennelijk .uitgelegd van quarantaine enzo en zeer hartelijk bedankt voor zijn goede gebaar. Is ook lief.
Misschien durf ik na het weekend weer naar buiten en kan ook even kijken hoe het in de supers gaat, misschien zelfs even naar binnen.
Maar voor nu al blij en opgelucht.
De C-wals dendert door, maar jongelui hebben vaak weinig boodschap aan 1,5 zie ik!
Ik leef van dag tot dag en genoot van Creatief met Kurk op tv en neem kijkwaardige dingen op, want het gewone nieuws en de aktualiteiten zijn me te monomaan.
