Hervatting

Dit weekend ging ik verder met opruimen. Een kastje in de keuken en mijn kruidenvoorraad waren de slachtoffers. Heel wat weggedaan, plastic tasjes -hoeveel heeft een mens nodig- en ook kruiden die ik zelden gebruik en dus oud waren geworden, konden weg. Lappie erdoor  en opnieuw indelen en opeens plaats hebben voor rondslingerende potjes die wel worden gebruikt. Hoera. Lekker gevoel, toch, dat opschonen. Verder was er niet veel te melden. Rust over vaccinatiebesluit en gang van zaken op dit moment.

Merk dat ik zaken beter bijhoudt sinds ik bureauhoek ruim maakte en dat hobbyhoek en eettafelomgeving me weer ruimte en rust geeft om klussen te doen. Overzicht en genoeg, al zal het voor een ander zeker niet minimalistisch overkomen, maar dat past me ook niet echt. Ik omring me graag met zaken die me dierbaar zijn en die ik graag bij de hand wil hebben. Als het maar overzichtelijk is en praktisch, en niet verstopt met onnutte dingen. Een mens verlegt in het leven nogal eens prioriteiten en de omgeving moet dat ondersteunen. Druk mee bezig.

Nee, dank U.

 Nadat ik vrijdag de belastingaangifte verzond en het boekjaar 2015 vernietigde en 2020 opborg, was ik behoorlijk opgelucht. Tot de post kwam, met een oproep voor een vaccinatieafspraak. Er zit een gezondheidsverklaring bij, waarbij ik op vele vragen ja, moet beantwoorden en dan zou ik een overleg moeten aangaan voor de afspraak. Nou,  laat maar. Als ik het goed begrijp heb ik een stevig verhoogd risico op narigheden bij het inenten, zowel met Astra als met andere vaccins. Dat had ik zelf ook al bedacht zodat ik deze beker aan mij voorbij moet laten gaan. Het risico om Covid te krijgen is groot, maar niet vanzelfsprekend, ernstige bijwerkingen bij vaccineren lijken bijna onvermijdelijk, dus dat risico lijkt me te hoog. Mijn immuunsysteem heeft me al genoeg rare streken geleverd. De balans die ik nu heb, is zwaar bevochten en wil ik niet op de proef stellen. Nee, dus, Dank u.

Ben dus afhankelijk van de voorzorgen die ik zelf kan nemen en selectief zijn met contacten waar ik me niet goed bij voel of die me te makkelijk met de voorzorgen omgaan. Garantie is er niet, zowel met als zonder vaccin, maar ik hoop wel op mijn inzichten te kunnen vertrouwen.  Gaat al ruim een jaar goed, ssssttt, afkloppen. 

 

 

Hobbel weg

 Elk jaar zie ik enorm op tegen de belastingaangifte, en elk jaar valt het mee. Het ergste is meestal het inloggen. Meestal lukt het niet en moet ik een nieuwe aanvraag per post afwachten. Maar, hé, alles werkte mee, ik kwam keurig bij de aangifte terecht en dan is het nee, neen en af en toe ja aankruisen. En klaar! Niks bijbetalen en hopelijk zorgkosten terug. Woe-pie! Altijd opgelucht als die klus plat is. 

Nu weekend met koud en guur weer, dus kachelwarm het lezen enzo beoefenen. Daar zie ik nooit tegenop.

huis van plezier

 Gisteren stond er weer een man voor de deur, een mooie bruine langharige muzikant. Ken hem zijdelings al een tijdje, maar hij liep toevallig langs en vroeg belet, omdat hij het leuk vond even beter kennis te maken. Dat was plezant. Er is altijd een gevoel van thuiszijn bij sommige mensen, zo ook in dit geval.

Buitenbeentjes trekken elkaar aan. Op mijn leeftijd nog mannen mogen begroeten, en vriendschappen opbouwen. Geen bijbedoelingen, gewoon mensen onder elkaar. Hoop hem van de zomer nog wel eens in het park te zien en horen spelen, hij is een prima gitarist. 

Verder gewone dag, rustig en kleine doe dingen , wassen, afwassen etc. En heel veel tevredenheid.

Dagen van zijde.

Soms zijn de dagen soepel zacht en glad, als zijden beddengoed. Gister en eergisteren waren van die dagen. De hulp kwam en rausde door mijn huis, terwijl ik me onledig hield met kleine klusjes en het buiten winterde. Broer kwam en we praatten fijn bij. Weer kleine doedingetjes en sneuuwvlokjes en koude wind buiten. Er kwamen boodschappen van CRISP.  Ik heb nu een goed ritme, eind elke maand Jumbo en halverwege een keer Crisp. Dan kan ik goed rondkomen met zuivel en zo en bestel groenten/ fruit half om half houdbaar en snel gebruiken. De andere boodschappen luisteren minder nauw en komen vanzelf wel aan de beurt. 

Ik voel me aardig en heb zin voor tien,  gedij goed bij slome dagen. En ik leg me erbij neer dat die gewenste ritjes er nog even niet inzitten. Alles op zijn tijd. Vrede in hoofd en hart, en blijdschap omdat ik kind mag blijven in eigen bubbel. 

Bewustzijn

 Het leven, de wereld, het heelal, allemaal raadsels. We ontdekken steeds meer, maar de vragen en die dat oproept zijn nog groter. De natuurkundigen legden wetten vast die de zwaartekracht verklaarden, bv. Maar nu worden er deeltjes en krachten ontdekt, die niet in de vroegere theorieën passen. En het gaat verder en verder. Het heelal, heeft nog vele onbekende factoren in zich, maar er wordt al gedacht aan een soort overkoepelend iets dat vele heelallen zou bevatten. Fascinerend. Wat we dachten te begrijpen, wordt

steeds weer onderuitgehaald en de stappen die daar uit volgen zijn eigenlijk te groot om te bevatten. Het is een tijd vol bizarre ontdekkingen. Kwantummechanica, die onvoorstelbare zaken verondersteld, een soort sprookjeswetenschap, die mij mateloos boeit. Begrijpen, in de zin van formules of zo, nee, maar weten dat het er is, dat dat allemaal kan bestaan, is voor mij een bevestiging van het mysterie van leven, bestaan en vergaan. Onvatbaar, maar logisch in zijn onnavolgbare logica. Het geeft mij veel vrede en rust. Het besef van oneindigheid en onverklaarbaarheid die is wat het is en waar ik even een onderdeeltje van mag zijn. Daden die op zich miniem zijn, kunnen misschien een verstrekkende staart van gebeuren veroorzaken, en dat bestaat en is ongrijpbaar maar voelbaar. Ik hoef me niet druk te maken over toekomst, alles dat gebeurt moet gebeuren, fout of goed in onze ogen, maar dat maakt niks uit. Orde en chaos zijn misschien hetzelfde uiteindelijk. Mooi hè? En wij hebben om een of andere reden verstand gekregen om nog minder te begrijpen. Overkom me maar.

Massa's

 Waar ik me helemaal niet tof bij voel, is veel mensen op een kluitje. Als kind al hield ik me liever wat op de achtergrond of zijkant als er een troep kinderen bij elkaar waren. Ook als tiener had ik het niet erg op drommen mensen. De concerten die ik bezocht, waren vaak claustrofobische ervaringen vooral bij binnenkomst van een zaal. Zodra ik binnen was, probeerde ik een plekje vooraan te veroveren of helemaal opzij. Markten, huishoudbeurzen, festivals, ik ben niet gretig om er heen te gaan. Wordt het erg druk, dan vlucht ik naar een veilige zone of ga maar helemaal weg. Ook de grote demonstraties in de jaren tachtig bv, waren voor mij niet fijn, totdat ik me een gedrangvrije plek vond. 

Een vorm van mensenvrees of claustrofobie? Net niet, denk ik, daarvoor is mijn paniek te laag. En ik heb echt geen sociale fobie o.i.d. Het is meer het gevoel de controle kwijt te zijn, de onmogelijkheid om snel weg te kunnen. Dat maakt dat ik me zeer oncomfortabel voel in zulke situaties.

Ik ga zelden meer naar gelegenheden waar het zo vol is.  Maar met een scootmobiel op een markt, of andere festiviteit is ook ongemakkelijk, omdat je snel door mensen wordt ingesloten en niet makkelijk kunt manoeuvreren in zulke situaties. 

In huis voel ik me niet opgesloten, maar tussen veel mensen wel. Gelukkig kan het kan grotendeels vermeden worden. 

Toekomst

 Dat mijn verwachtingen over de toekomst niet hooggespannen zijn, mag bekend zijn. Toen eenmaal tot mij doordrong wat Covid-19 kon aanrichten, begreep ik dat de wereld ingrijpend zou veranderen, ook op langere termijn. Eerst schrik je nogal van zo’n beeld, het schudt alles door elkaar en dat is nogal eng. Naarmate de situatie  inderdaad zo leek te verlopen als in dit scenario, kon ik me er beter bij neerleggen. Omdat ik vorig jaar ook nog in de prijzen viel met nare gezondheidsklachten, viel het me in eerste instantie zwaar. Nu mijn lijf weer wat gezeglijker is, gaat het me een stuk beter af. Ik denk dat ik het nog wel een poosje zo uit kan zingen. Ik ben al lang gewend om mijn leven nogal kluizenaarachtig te leiden, ik ben erg zelfredzaam,  vermaak mezelf goed, kan mindere dagen goed verteren en geniet dubbel van de betere. Verveel me nooit, heb interesse in vele zaken en kan mateloos lol hebben in kleine leuke dingen.

Ik ben 72, mijn toekomst is geen onmetelijke zee van tijd, wel van minuten en seconden van plezier hebben en zintuigen wijd open zetten. Ben een koningin op de vierkante meter. Levenskunstig ingesteld is de lengte van het leven niet eens belangrijk, ook van verwelkende bloemen valt te genieten, van herfst en verval. Ben een bevoorrecht mens dat ik dat ook kan.  Zo jaagt de toekomst mij persoonlijk geen schrik aan. Ik heb ook geen nageslacht dat ik beter zou gunnen dan wat nu gebeurt en de mensheid te wachten staat. Dus hobbel ik gewoon verder en zie de duiven en watervogels lenterituelen verrichten, zie de bloei en groei weer komen en straks gaan. Het is voor mij goed zo.

Toppie

 Die nieuwe matras topper is top. Sinds dinsdag is de restpijn en stijfheid in heup en bil, na de bursitis overgebleven, vrijwel weg. Dat is een opluchting, maakt mijn leven echt leuker.  Al heb ik even een energiedipje, maar dat mag. Voorjaarsmoeheid, ofzo.

Prima vermaakt met kranten en lectuur, een lekkere bloemkoolrijst roerbak en luieren. 

En MR, hij fietste voort, met die eeuwige lach op zijn porum en dito praatjes. De man is verslaafd aan het premier Rutte zijn. Als dat wegvalt, hebben ze zijn speelplaats en leven afgepakt. 

De zondag zal niet veel nieuws voor mij brengen en dat betreur ik niet. Steady so she goes. 

en weer niet

Weer niet gelukt om de akelige achterkamertjescultuur in de politiek er uit te gooien. Achter de schermen is er weer aan touwtjes getrokken, zodat Kaag en anderen eventueel toch met Mark verder kunnen of met iemand anders van de VVD, waarachter natuurlijk MR weer in oren fluisteren kan. En ze deden een plas en alles bleef zoals het was. Bah.

Maar ik vermaak me prima, al komt er op het moment niet veel uit mijn handen. Even een kleine pauze in de opruim, wegens niet vooruit te branden. Kan ook.

Nu de Paas, met kou en kachel en lezen en katjes. Het zal niet slecht worden, o, nee. niet voor mij.

Eindelijk

Opeens was de tv wel spannend en boeiend. Het grote debat over de verkenners en Pieter Omtzigt, was een toneelstuk, vol drama, tragedie, komische momenten en eindelijk  ter zaken doende. Huilen van het lachen om de opzichtige strapatsen van Mark en Co. Het gedraai en de de wolven die opeens bloed roken en als in Drs P's lied, steeds wat toegeworpen worden, maar zonder schade komt dit niet goed. Als ik dit schrijf is het debat nog niet klaar, maar ik hoop van harte dat dit echt een omwenteling veroorzaakt. Misschien is het maar afleiding van andere zaken, en verandert er uiteindelijk niet veel, hooguit een poppetje verwisselen dat was het dan. Ik zou Marks kop wel willen zien rollen. Het selectieve geheugen, dat moet verhullen hoe deze man altijd achter de schermen aan de touwtjes trekt, zal dan terecht tot  het einde van zijn tijdperk leiden. Of het hele plaatje echt ten goede verandert? Ik twijfel. Het listige spel dat de politiek is geworden, een slangenkuil van ego's en belangen, dat zich weinig aan trekt van echte democratie.

Maar we wachten het af. 

Kreeg bezoek van een jonge man die ik via Broer ken. Leuk en zinnige gesprekken gehad. 

Tof daggie!!