Sinds mei 2008 hou ik een blog bij over mijn reis door het leven. Ik probeer licht te leven te midden van de zwaarheid die ruimschoots aanwezig is. Ik ben alleenstaand, geniet van natuur, mijn 2 katten , lezen en schrijven. Groen denken en daar naar leven is belangrijk voor me. OTT staat voor onvoltooid tegenwoordige tijd en waarom Vlasleeuwenbekje? Het is mijn lievelingsbloem en komt veel voor in mijn regio.
De hele middag werd overschaduwd over de schietpartij in Utrecht.Eerst waste ik en deed boodschappen ( lopend door de kleine Appie lukte). Thuis kwam het nieuws binnendruppelen en zette ik de tv aan.
Hoe het ook blijkt gemotiveerd te zijn, het toont dat we nooit echt veilig zijn, voor natuurgeweld, voor ziekte, voor kwaadwilligen. Het leven is een eierschaal, zo broos en sterk tegelijk.
Ondertussen lukte het me wel mijn to-do lijstje af te werken, goed teken!
Het is vreemd, gewoon doorgaan met wat moet, genieten van een bad, een lekkere bak thee, een zelfgekookte verse hap en toch tegelijkertijd heel bewust van verdriet, dood, lijden. Het is niet dubbel, maar vreemd dat alles zo samenhangt en toch zo vervremend kan lijken.
Het is allemaal deel van het geheel. Geen zwart versus wit, goed tegen kwaad, dood versus leven, maar een geheel dat iriseert als her licht er anders op valt.
Blogger is opnieuw mijn stek, nu het van zijn dwaalwegen is teruggekeerd, hoera!
De WP blogversie gebruik ik niet meer, maar laat hem staan voor leermogelijkheden, want WP is een aardig leerproces voor mij om af en toe te experimenteren.
Behalve een fröbeldagje (met foutopsporing en WPblog beginnen en nu weer eindigen) was het een echt lui weekend.
Vandaag staat badderen , boodschappen, een was en koelkast wat opruimen op het program, als ik het red, tenminste. Willen is niet altijd gelijk aan kunnen.
Maar opgelucht weer op mijn oude plek terug te zijn!
Blogger doet rare dingen. Volgens hulpfunctie ook niet zomaar te veranderen.....
Dus nieuwe opzet in WordPress, nog niet geheel gepersonaliseerd maar-----online https://vlasje.home.blog/2019/03/17/eerste-blogbericht/
See you
Het regent weer, al is de wind ietsje minder. Thuisdagje, leesdagje, beetje lazydagje, cocoondagje, theedagje enfin herhaling van zetten. Het lijkt me goed te doen want er piept ietsje energie oftewel minder moe, lijkt het.
Geen schaatsten, wat ook wel weer fijn is, het seizoen was lang en vol.
Gisteren ontving ik voor de tweede keer deze week een kadootje van kat Teigetje. Eerst een levend kl
ein zwart muisje, nu een grijze grote, maar dode muis. Ze vangt ze in de tuin, en ik bracht ze daarin weer terug.
Die tuin waar steeds meer narcisjes en andere bolletjes bloeien, waar ik graag weer wil prutsen.
Alle weerboeren zijn het eens, dinsdag begint echt de lente! Als ik dan weer wat energie terug heb, wordt het genieten. Ik ga er voor!
Het is zo dubbel, dingen graag willen en van genieten en dan een stevige energierekening krijgen.
Dat maakt dat je tegen fijne dingen op gaat zien, in plaats van voorpret hebben.
De twee afspraken die ik deze week had gepland waren eigenlijk teveel van het goede, maar ook heel leuk. Ze konden moeilijk weer uitgesteld worden, dat was al een paar keer gebeurd, terwijl ik deze twee vriendschappen juist zo op prijs stel. Nee, geen spijt, maar wel lang herstel.
Tja, het is niet anders. Niet echt een slechte keuze, ik heb het er voor over, maar baal wel wat van dat lastige lijf.
Gisteren kwam er een afwas op het programma en verder een dikke stapel lektuur, die flink is geslonken.
Vandaag een was draaien en verder zie ik wel, ben bang dat het nog niet overhoudt.
Het is weer een waaidag. En af en toe flinke buien. Dus op de bank is geen straf, al had ik liever wat opruimkwartiertjes erbij gehad. Kan nu beter nog een hersteldag houden, misschien dat volgende week maart haar vriendelijke weergezicht laat zien en kan ik van buiten genieten.
Het was een lekker rustig rommelochtendje voor ik naar J. ging. Eettafel geminimaliseerd bv.
Toen via de bloemist naar haar toe. Voor de bloemist al wat druppels regen, nou ja ik ben niet van suiker, toch? Dan brak de zon zelfs even door en reed ik, tegen wind, naar haar toe. En weer begon het te spetteren, dit werd een volle bak regen, met ijskoude druppels, niet meer leuk!
Als een verzopen Vlasje belde ik aan, maar werd warm en fijn ontvangen. Lekkere handdoek om hoofd en handen te drogen, jas op hangertje bij de verwarming en een hete kop thee, met glutenvrije gevulde koek erbij, en het leed was snel geleden.Toen ik, voor de wind, huiswaarts reed , was het droog. Ik haalde de aan mijzelf beloofde miehoen en kon zo op de bank met een warme bak eten.
En ook weer fijn bijgepraat en tevree.
Genoeg afspraken buitenshuis gehad, vandaag valt er een zondvloed aan regen en waait het nog stevig. Van de maand mei zijn we opeens weer in november beland. Het weer is een mallemolen deze jaren. Maar ik plan een vredig bijlees en in huis oeteldagje, waarbij niets moet dan goed voor mijzelf zorgen en cocoonen.
Lekker, zin in.
Al een weekje kreeg ik af en toe Systeemfoutmeldingen op de pc.Geen id wat er dan fout was.
Gistermorgen begon na het opstarten steeds van alles vast te lopen. Grr, wil je ff bankieren.
Op de Ipad geen problemen, maar daar bankier ik liever niet op. Op de pc zit Linux, voelt veiliger.
Verdorie, uitzetten en weer opstarten verhielp niks. Nog hier en daar wat proberen leverde ook niks op. Toen ging er opeens een lampje branden. Al geruime tijd gebruikte ik, tot volle tevredenheid, de veilige Cliqz browser. Als ik eens een andere browser gebruikte.......
Yep! Dat was t. Dus op het oude, vertrouwde MozillaFirefox teruggevallen en alles werkt weer vlekkeloos. Ook op de Ipad gezet, alles naar mijn smaak aangepast en ik kan weer heerlijk surfen. Pff. Wat een gedoe dan. Maar opgelost.
Veel fut zat er verder niet in. De hulp liet me lekker met rust en verschoonde bed etc.Nam zelfs twee kledingzakken mee voor de kringloop. Lief.
Vandaag naar vriendin J met een achterstallig verjaarscadeautje.
Heenweg tegenwind, terug in de rug..ben ik snel thuis. Langs de Chinees, trakteer mijzelf op vegamiehoen. Mag wel weer eens.
Het was me een stevige storm vandaag. Toch, na een afwas, naar vriendin N. Waar ik lief werd ontvangen. Met liters thee werd veel lief en leed doorgenomen en toen weer naar huis geblazen. Eigenlijk te heftig voor op de scoot, maar t is niet ver en ik weet de luwte zoveel mogelijk te vinden.
Thuis niks meer gedaan, de bodem van de tank was in zicht en het bijtanken ging te traag.
Maar was toch een fijne dag.
Nu de hulp, dus plan ik verder niets. Ik blijf uit de wind, vandaag. Mag.
De zondag, lui en lekker, werd prima afgesloten door een mooi schaatsfestijn en bijtijds naar bed.
Twee dagen na twaalven naar boven gaan ( MJdocu, en WB finale) waren de moeite van het opblijven waard, maar dat late gedoe is niet mijn favo ritme.
Nu weer terug naar fijnere tijden.
Het luieren heeft mijn energie weer ietsje op gang gebracht, dus deze week twee afspraken gepland.
Vanmorgen naar vriendin N., die ik al lang niet zag, maar die me dierbaar is, al een jaartje of vijftig.
En woensdag bezoek ik J, die ik ook al zoveel jaren ken en met wie nodig moet bijgepraat.
Veel rusten is tevens mogelijk en behalve normale huishoudelijke taakjes, mag er misschien weer wat opgeruimd worden.
Frisse moed!
Blij dat de klimaatmars goed bezocht werd ondanks het nare weer voor zoiets.
Al een jaartje of zestig ben ik groengeaard en zie de vernielingen met lede ogen aan. Ben bang dat het te laat is door onze beschaving die is gericht op nemen en uitbuiten.
Maar de zondvloed komt ws na mij. Dat maakt het niet minder triest en zonde, maar ik ben blij onze aarde nog mee gemaakt te hebben.
Wat een prachtig schaatsfeest toch, die wereldbekerfinale. De baan in Salt Lake City is fenomenaal en zou van mij vaker het toneel mogen zijn. Voor de rijders ook enorm motiverend dat zij hier hun volle potentieel kunnen testen.
Kortom, ik had weer een goede avond.
En een fijne dag. En vandaag belooft ook zo’n tofferik te worden.
Ik hoop voor iedereen!
Gisteravond keek ik naar de documentaire film Leaving Neverland, het verhaal van twee slachtoffers van Michael Jackson. Een lange zit en indrukwekkend.
Dat de mannen in kwestie het misbruik jaren hebben ontkend begrijp ik wel. MJ deed er alles aan om de kinderen in een sprookje te laten leven, ook hun ouders trapten er in.
Het misbruik zelf werd ook opgebouwd en gepresenteerd als bijzondere liefde, hij bondt de kinderen emotioneel aan hem en kwam zelf zo aan zijn trekken.
Maar het blijft misbruik, omdat de kinderen werden afgedankt als ze “te oud” voor MJ werden, omdat ze werden geleid naar aktiviteiten die niet bij kinderen horen, omdat de macht bij hun aanbedene lag.
Ik ben nooit fan geweest, vond het te veel Peter Pan, Disney, met een ongemakkelijk gevoel, dat er veel teveel was. Zeker later werd deze man extreem op een enge manier. Het misbruik voelde niet zo vergezocht.
Hij was zelf ws slachtoffer, deze voormalige kindster, die zijn jeugd moest inleveren vanwege een heerszuchtige vader, die het gezin tiranniseerde, wie weet zelfs seksueel. Maar allen die iets vermoeden zijn ook schuldig. Door geld macht en slimheid wist MJ jaren zijn gang te gaan. Hoe gedroeg hij zich op dit gebied met zijn eigen kinderen, die ook al een bizarre jeugd beleefden?
Kan het kwaad zo generaties voortwoekeren?
Ik heb altijd vermoed dat overleden vriend D., ook zoiets had meegemaakt. Hij had duidelijk wat tegen zwartrokken en flipte toen bleek dat zijn liefste jeugdvriend in de gevangenis belande wegens pedofilie. Misschien verklaart dat ook zijn ineenstortende leven.
Sterkte voor iedereen die dit moest meemaken, ook slachtoffertjes van kerken en jeugdleiders en andere instanties.
Het kan zo vernietigend werken.
Even was ik, na boodschappen doen en rusten, bezig met de stickerlade. Opeens realiseerde ik me, dat ik weer ouderwets opruimde ipv vernieuwd. Ik zat te sorteren en gooide praktisch niets weg.
Oei! Dat werkt niet goed. Ik moet weer even terug naar mijn basis, het Steenbokgevoel!
Weer even vrij en onvervaard worden om me te kunnen ontdoen van ballast. Ik denk dat ik een lief buurmeisje eerstdaags heel blij ga maken.......
Maar eerst nog even veel rust pakken, met verhelderende lectuur.
Het lijf wil nog niet echt, het wil eigenlijks niks, er zit totaal geen fut in. Mooi moment om terug naar mijn nieuwe zelf te gaan. Retraite misschien? Paar dagen kan voldoende zijn. Maar eerst nog een sportweekend. Dat is ook fijn.
Hup, eerst uitrusten en werken aan een nieuwe moraal!
